وام ..!!

یعنی حقوقی که عموم مردم  می گرفتند و عایدی شان کفاف مخارج شان را می داد و تازه چیزی هم اضافه می آمد و پس انداز می شد. بین افراد با  رابطه‌ی خویشاوندی یا دوستی و همسایگی " اعتماد مالی" وجود داشت؛ کسی اگر به مشکلی بر می خورد روی کمک مالی اطرافیان حساب می کرد و مشکلش عموماً حل می شد. اما ناکارآمدی ها و نا توانایی ها "بحران‌ها" را رقم زدند و بحران ها پس اندازها و اعتماد بین افراد را به نابودی کشاندند به عبارتی دیگر کسی پولی برای قرض دادن نداشت و اگر هم داشت معمولاً نمی‌داد. چون فاجعه‌های اقتصادی همواره دوشادوش فسادهای اخلاقی است؛ احتمال اینکه آدم بی پول دزد شود؛ کلاهبردار شود؛ دروغگو و خائن شود بدقول یا حتی نامرد و جنایتکار شود بسیار بالاست؛ به هر حال کسی که محتاج قرض گرفتن است راهش به بانک و صندوق های قرض الحسنه باز می‌شود؛ راجع به مراحل و شرایط دریافت وام و انواع وام حتما این روزها زیاد شنیده اید و احتمالاً خود شما متقاضی دریافت وام بوده‌اید و به بانک های مختلف جهت وام مراجعه کرده اید؛ خیلی از ما گوشمان با اصطلاحاتی چون " خرید وام" " سود و دیرکرد وام" آشناست. جالب است یکی از دوستان که به مشکل مالی برخورده بود و در به در دنبال وام مناسب بانکی می‌گشت گفتنی های جالبی در این مورد تعریف می‌کرد؛ خرید وام ۵۰ میلیونی به قیمت ۲۰ میلیون تومان با سود ۵/۱۸ درصد یا مورد دیگر دریافت وام ۵۰ میلیونی طی دو مرحله بود؛ مرحله‌ی اول پس از تکمیل فرم های مربوط تقریبا بلافاصله ۲۵ میلیون تومان به حساب متقاضی واریز می‌شد و۲۵میلیون در حساب او بلوکه می شد؛ متقاضی متعهد می شد طی ۶ قسط مبلغ را بازپرداخت کند؛ پس از پرداخت ۲۵ میلیون اول در مرحله‌ی بعد متقاضی طی ۶ قسط ۲۵ میلیون بلوکه شده را بازپرداخت می کرد در حالیکه آن را تحویل نگرفته بود و در پایان پرداخت اقساط ۵۰میلیون تومان ۲۵ میلیون بلوکه شده آزاد و پرداخت می شد؛من خیلی روی این مورد فکر کردم و بالا پایینش کردم تا توانستم هضمش کنم؛

نمی فهمیدم چرا بانک ۲۵ میلیون از ۵۰ میلیون را بلوکه می کند؟ چرا اسمش را وام ۵۰ میلیونی می گذارد؟ اصلاً وام گیرنده به بانک وام می دهد یا بانک به وام گیرنده؟ یا اینکه  اگر کسی بتواند ۲۵ میلیون را طی ۶ قسط پرداخت کند چه نیازی به بانک خواهد داشت و چرا این پول را توی قلک یا زیر فرش یا توی کارت خودش جمع نکند؟ نقش بانک این وسط چیست؟

و موارد جالب از شرایط وام دهی دیگر که آدم همزمان هم خنده اش می گرفت هم می خواست سرش را به دیوار بکوبد و به زمین و زمان فحش بدهد! من نمیفهمم آن مغز متفکری که این طرح وام دادن را طراحی می‌کند و بعد برای اجرا بخشنامه می کند هدف از طرحش را چه چیزی عنوان می کند؟ در راستای اجرای اهداف بشردوستانه؟ به منظور خدمت رسانی هرچه بیشتر به مشتریان؟ با هدف کمک به محرومین و نیازمندان؟ خدمت رسانی هرچه بیشتر به مشتریان؟ ولی یک چیز را خوب میدانم و به آن اطمینان دارم هدف هیچ بانکی از به اصطلاح خدمت رسانی به مردم و مشتریان، خدمت رسانی به مردم و مشتریان نیست؛ از هر زاویه و با هر منطقی که خدمات را نگاه کنی پای یک منفعت بانکی یا گروهی یا شخصی درمیان است؛ هدف تنها و فقط انتقال منفعت از مشتری به بانک است! به خانه برگردیم؛ روی کمک خانواده ها حساب کنیم؛ اعتماد ها را ترمیم کنیم؛ صندوق های ذخیره و امانات خانوادگی راه بیندازیم و با اعتماد و انضباط مالی همدیگر را در فراز و نشیب اقتصادی یاری کنیم!حتی گاهی به ذهنم می رسد کلا اقتصاد و کارکردش را کنار بگذاریم برگردیم به همان مبادله ی پایاپای....و از این همه خیری که متولیان اقتصاد و وزارتخانه های خدوم اقتصاد و دارایی و بانک های خدمت رسان عایدمان می کنند چشم پوشی کنیم..