بیشتر افرادی که روزنامه دیده بان را که با مسئولیت این حقیر اداره می‌شود لایق گفتگو و حل مشکل می‌دانند کسانی هستند که دچار مشکل و معضلی شده اند و فکر می‌کنند از طریق رسانه می‌شود مشکلشان را حل کرد . بارها شده ساعتها فقط درد و دل شنیده ام ولی نمی‌شود گزارشات آنها را رسانه ای کرد  چون نیاز به مستندات است که اکثرا ندارند .

کمتر شده درخواست دیدار و گفتگو را رد کنم چون تعهد داده ایم صدای مردم باشیم و برای حل مشکلات مردم با کسی تعارفی نداشته باشیم و مطالبه گری و پیگیری مشکلات مردم  یکی از مهمتین وظیفه ماست .

گزارشاتی که از روش‌های مختلف بدستمان می‌رسد را در زمان مشخص پالایش می‌کنیم و به تناسب موضوع با مدیر یا مسئول و یا روابط عمومی دستگاه مربوطه تماس و درخواست پاسخگویی شفاف می‌کنیم.

بارها شده دستگاه یا مدیر مربوطه صادقانه پاسخ میدهد که از پاسخ آنان قانع می‌شویم و جواب را در اختیار فرد گزارش دهنده قرار خواهیم داد . گاهی دستگاه یا مدیر مربوطه جوابی قانع کننده نمی‌دهند و حاضر به شفاف سازی هم نیستند  و یا اعتقادی به رفع معایب و کاستی‌ها ندارند که در آنصورت مجبور به رسانه ای کردن سوژه خواهیم شد تا زیر فشار افکار عمومی دستگاه مربوطه مجبور شود به خواست نماینده افکار عمومی که همانا پاسخگویی است تمکین کنند .البته وقتی معضلی از دستگاهی رسانه ای شد بارها اتفاق افتاده پس از آن گزارشات پی در پی و متعددی از کارکنان آن دستگاه دریافت خواهیم کرد که بعدا متوجه می‌شویم اولین سوژه باعث شده به سوژه های بیشتر و جالب برسیم .

این گزارش مختصری بود از دیدار و گفتگوی و پیگیری اینجانب برای حل مشکلاتی که به ما گزارش می‌شود .

اما لازم است در همین رابطه چند نکته را اضافه کنم ؛

اول اینکه عدم انتشار برخی پیام ها و گزارشات شما دلیل بر فراموشی یا زد و بند و ترس از انتشار آن نیست ، بلکه فشارها و نامردی هایی هست که پس از انتشار بر مجموعه گردانندگان و بخصوص این حقیر وارد می‌شود ، چون می‌دانند اسمی از منبع خبر نخواهم آورد تمام فشار را بر من وارد می‌کنند و از انواع تهمت و برچسب هم ابایی ندارند تا ادامه ندهم و از پیگیری موضوع منصرف شوم ، لذا ترجیح می‌دهم با تصمیمی منطقی از انتشار عمومی خودداری و از روشهای مختلف پیگیر حل مشکل شویم .

دوم اینکه برخی گزارشات رسیده را شخصا پیگیری و حتی اگر لازم باشد با انتشار مطلبی کوتاه افکار عمومی را آگاه و به دستگاه مربوطه تلنگر میزنیم که زیر ذره بین رسانه ها قرار گرفته است .

سوم اینکه برخی موارد را رسانه ای نمی‌کنیم و با ارتباطی که با دستگاه‌های نظارتی و مقامات ارشد استان داریم موضوع را در اختیار آنان قرار میدهیم تا از مجاری قانونی پیگیری شوند بدون اینکه خبرسازی شود .

 

چهارم اینکه برخی موارد و گزارشات مردمی چنان پیچیده و حساس هستند که واقعا توان رسیدگی رسانه ای در شرایط فعلی را نداریم و با کمال شرمندگی به فرد گزارش دهنده می‌گوییم از عهده ما خارج است چون اینجا چهارمحال و بختیاری است !!

خاتمه کلام اینکه ؛ اگر روزنامه دیده بان را یک رسانه مردمی و شفاف و پاسخگو میدانید ، نشان از موفقیت ما در این یک دهه اخیر است ، و اگر موفق نبوده ایم دلیلش عملکرد برخی آقایان ، عدم حمایت قانونی از رسانه ، ضعف قانون مطبوعات و امنیت رسانه و خبرنگار میباشد.

امیدواریم روزی فرارسد که قانون حرف اول و آخر را در این مملکت بزند و هر کسی که مسئولیت گرفت بداند مسئولیت یعنی پاسخگویی ، و آن روز است که می‌توان به آینده این کشور امید داشت .

انتهای پیام/

دیده بان زاگرس