سه کلمه ساده اما با هزاران معنی و سوز دل .
چند روز پیش وحشی های قرون وسطایی طالبان اقدام به حملات انتحاری در دانشکاه #کابل کردند و تعدادی #دانشجو را به خاک و خون کشیدند.
پدری که از دیر آمدن دخترش به خانه نگران شده بود به جگر گوشه اش پیام داده بود ؛ جان پدر کجاستی ؟
سالها و شاید قرن ها باید بگذرد تا مردم برخی کشورهای خاورمیانه بفهمند #آزادی_بیان_و_عقیده #دگر_اندیشی ، #انتقاد از حاکمان و #نظر_مخالف داشتن پاسخش #ارتداد و #اعدام و #سلب آزادی های انسانی و #توهین به منتقد نیست بلکه تنها راه #گفتگو با یکدیگر است .
#افسوس میخورم وقتی میبینم دختران و پسران کشورهای توسعه یافته مشغول بازی ، تفریح ، موسیقی ، دانشگاه، کشفیات علمی ، رفاه و آسایش و.. هستند اما برای برخی جوانان خاورمیانه #دشمن ، #منافق، #ضد_دین ، #جنگ ، #ترور ، #کشتن ، #مرگ_بر و... بحث اصلی روزانه شان است .
قلمم میخواهد بیشتر بنویسد و عقده گشایی کند اما سرزنشش میکنم که دیگر باید کوتاه گفت و کوتاه نوشت زیرا عصر پرگویی و پر نویسی گذشته است ، اهل فهم و درک و دل میدانند جان پدر کجاستی یعنی چه .
خلاصه کلام اینکه ؛ در این جغرافیایِ مرگ ، #توان یکدیگر باشیم شاید صبح فردا را نبینیم . برای پدر و مادر ، فردای بی فرزند ، #قیامت محض است.
انتهای پیام/
دیده بان زاگرس