تکدی گران بی فرهنگ !!

کد خبر: 1795-30427 گروه: یادداشت
1403/04/27 21:13

زهرا موسایی

نمی‌دانم کجایی ند؛ بلوچ اند یا جنوبی‌اند؛  اصلاً ایرانی‌اند یا پاکستانی؛

توی سطح شهر پراکنده‌اند ، بعضی‌هاشان توی پیاده روها نشسته‌اند نوزادی در بغل گرفته ، یکی دو اسکناس جلویشان گذاشته‌اند گدایی می‌کنند .

حتی سر چهارراه‌ها و پشت چراغ قرمز هم دیده‌ام نشسته‌اند وسط بلوار و یکی دوتا بچه قد و نیم قدشان را می‌فرستند از رانندگان پول و خوراکی گدایی کنند . هر بار توی دلم به این‌ها می‌گویم: " احمق! تو که خودت به زور زنده‌ای و نفس می‌کشی چرا یکی دیگر را هم به زور به دنیا آورده‌ای؟ یک بدبخت به بدبخت‌های دنیا چرا اضافه کرده‌ای ؟

 به سختی جلوی خودم را می‌گیرم که این‌ها را بلند بهشان نگویم .

امثال این‌ها دور و اطراف همه مان هست. زن‌هایی که شوهرشان معتاد است یا بیکار است و سه ماه در میان ،چهار روز کار می‌کند؛ یکی دو تا بچه دارند و سومی شان توی راه است.

 زن‌هایی که حسرت یک سیخ کباب توی دلشان مانده است؛ توی اجاره بها و خرج خانه و لباس و درس و مدرسه بچه‌هایشان مانده‌اند و دلشان می‌خواهد یک پسر یا دختر دیگر هم داشته باشند. زن‌هایی که به قول خودشان خیری از زندگی ندیده‌اند و حسرت همه چیز به دلشان مانده است اما باز هم یا باردارند یا قصد بارداری دارند .

سرایدار آپارتمان مجاورمان ،مردی ۵۰ ساله است که همسایه‌ها به او لطف دارند. برنج و روغن و دارو درمان بچه‌هایش را تامین می‌کنند .

دیروز شنیدم که منتظر به دنیا آمدن فرزند چهارمش است وبا افتخار می گفت: تا حالا خدا نگذاشته گرسنه سر روی بالش بگذارند انشاالله از این به بعد هم نخواهند گذاشت !!

بعضی همسایه‌ها به این نتیجه رسیدند که شاید بهتر است به امثال این‌ها کمکی نشود تا تحت فشار قرار بگیرند و سر عقل بیایند .

بعضی دیگر فکر می‌کنند اینجور آدم‌ها نادان وکم عقل اند .

اما من فکر می‌کنم هیچ انسانی کم عقل به دنیا نمی‌آید .آدم‌ها" انسان بالقوه" به دنیا می‌آیند و این آموزش و آگاهی است که آنها را تبدیل به انسان می‌کند .

که انسانیت آنها را بالفعل می‌کند .

آدم‌ها بسته به اینکه در چه محیط و بستر فرهنگی رشد کنند ممکن است انسان متوحش، متمدن، احمق ،متعصب، مهربان ونوع دوست و.... شکل دهی شوند .

چاره کار محرومیت و تنبیه این‌ها نیست بلکه باید به آنها آموخت که: نه زندگی بلکه خوشبختی "با اصالت" است.

 زندگی بخشیدن به انسان‌های دیگر هنر نیست؛ خوشبختی بخشیدن به آنها هنر است و اصالت دارد.

 کسی که نمی‌تواند شرایط خوشبختی انسان دیگری را فراهم کند حق ندارد شرایط تولد و زندگی بخشیدن به او را مهیا کند ...


انتهای پیام / روزنامه دیده‌بان زاگرس
دیده‌بان زاگرس امروز
آرشیو

یادداشت
آرشیو