آنِ من است او....هین مبریدش! جانِ من است او ....هین مزنیدش!

لهجه اصفهانی را طوری صحبت می‌کند که اگر خطاب به هم‌وطنانش افغانستانی صحبت نکند محال است بفهمی مهاجر افغانستانی است !!

هر بار که این‌ها را می‌بینم .

 آه می کشم و غصه‌ام می گیرد .

یکی شان کودک خردسالی است که یک چشمش معیوب است؛ آنکه "شبه اصفهانی" است فحشش می دهد و آن یکی کتکش می زند.

آن دیگری، ترکیب موفقی از داعش و طالب است!!

 شلوار کردی می‌پوشد؛ ریش بلند دارد؛ پیشانی‌اش را با پارچه‌ای می‌بندد و از چشم‌هایش خشم و غضب می‌بارد.

 تا به حال ندیده ام بخندد یا اینکه نرم و مهربان باشد .به ندرت فارسی حرف می‌زند و با ما خانم‌ها میانه‌ای ندارد .فقط طرف صحبت آقایان می‌شود .

اوایل فکر می‌کردم از سر شرم و حیا و کمرویی است بعد فهمیدم خیر ؛زن‌ها را آدم حساب نمی‌کند و کسر شانش می‌داند با خانم‌ها طرف باشد .یک بار-از همه جا بی خبر - جارو را سمتش گرفتم و محترمانه خواهش کردم بعد از اتمام بارگیری محوطه را جارو بزند .چشم‌هایش از خشم گرد شد  با عصبانیت جارو را سمتی پرتاب کرد

و به حالت قهر بیرون رفت!!

 بعدها شنیدم که گفته بود یک زن به من دستور می‌دهد برایت جارو بزنم ؟؟!!

غصه‌ام گرفت!! نه برای خودم برای او که حماقت و نادانی چه بر سرش آورده بود و چه راه سخت و پرنشیبی برای آدم شدن باید می‌پیمود !

برای آن‌هایی که مثل او در جهل و خرافه دست و پا می‌زدند؛  برای زن‌هایی که به ناحق ،تحت قیمومیت آنها بودند ؛

 آنها که حتی حرف زدنشان ممنوع بود؛

 راه رفتن و خندیدن و دیدنشان ممنوع بود؛ برای آن همه زن، که اگر طالبان توان تولید مثل و زاییدن یک طالب دیگر داشتند حتی زنده بودنشان هم ممنوع بود ، برای سرزمینم که میزبانِ غمگینِ این همه اینهاست ....