وظايف مردم(شهروندان)

اکبر ایازی
شهروندی، نه تنها به معنای سكونت در يک شهر به مدت مشخص كه به معنای مجموعهای از آگاهیهای حقوقی، فردی و اجتماعی است. زندگی شهری، يک زندگی جمعی است و برای موفقيت در اين نوع زندگی بايستی فردگرايی و منفعتطلبی مهار شده و اخلاق جمعی رواج يابد.
شهروند مؤثر کيست؟
شهروندان، دارای خوی همكاری و خودگردانی میباشند و ضمن حفظ هويتهای خاص خود عضویتشان در ديگر هويتهای جمعی را نيز حفظ میكنند و برای تحقق اين هدف با تشکیل انجمنهای مختلف، منافع شخصی و عمومی را پيوند میدهند.
شهروندان، دارای نقشهای تفكيک شده میباشند و از حقوق، امتيازات و مسئوليتهای اين نقش آگاهند و آن را مطالبه مینمايند.
شهروند، در امور عمومی جامعه مشاركت میكند. در واقع شهروندان در امور مختلف از نگهداری از امكانات عمومی و حفظ فضای سبز تا تعمير مدرسه محل و آسفالت و نظافت شهر و خيابان خود احساس مسئوليت میكنند.
شهروندان، با تشكيل شورای اسلامی شهر، بهعنوان نهادی مستقل از دولت، به نظارت و مشاركت در تصميمگيریهای دولتی و اجرای آنها میپردازند.
شهروند، در امور جامعه، منتقد است و عقايد سنجيدهای دارد. اما فضيلت اصلی يک شهروند، اعتدال و انصاف در قضاوت و انتقاد است. يعنی يک شهروند، درعینحال كه نهادهای اجتماعی، فرهنگی و سياسی را به باد انتقاد میگيرد، اما اگر همين نهادها در معرض تهديد واقع شوند، جانب انصاف را رها نكرده از آنها دفاع میكند. شهروند، ديگران را بهمثابه یک شهروندِ برابر با خود تلقی میكند و میپذيرد كه ارزش و اعتبار و هويت آن شهروند، برابر با هويت خود اوست.
حس مشاركت و سهيم بودن در هزينههای شهری، در باطن يک شهروند بهعنوان يک ضرورت وجود دارد نه بهعنوان يک حس دلپذير و به این ترتیب شهروند کسی است که هم خويش و منافع خويش را بنگرد و هم منافع ديگران را در نظر آورد.
به هر روی زندگی شهری يک زندگی جمعی است و برای موفقيت در اين نوع زندگی بايستی فردگرايی و منفعتطلبی مهار شده و اخلاق جمعی رواج يابد و شهروندان در سايه همكاری و همراهی با ديگران و پذيرش مسئوليتها، شرايط بهتری را برای خويش و ديگران فراهم سازند.
انتهای پیام / روزنامه دیدهبان زاگرس