ایلان ماسک را دعوت کنید

البته باید گفت در عالم سیاست هیچ چیز غیر ممکن نیست ، همانطور که در بحبوحه جنگ هشت ساله مسولان ارشد ممکلت با آمریکایی ها دیدار و گفتگو داشتند که خبرش سالها بعد منتشر شد چه بسا از این دست دیدارها هم ، سالها بعد خبرش درز کند که حالا  وزارت خارجه زیر فشار تندروها رسما این دیدار را تکذیب کرده است .

ایلان ماسک بعنوان یک رهبر شرکت خصوصی بزرگ دنیا به برخی کشورها سفر کرد از جمله ترکیه و امارات عربی و شاید در آنجا سرمایه گذاری هم داشته باشد اما ایکاش به کشور ما هم سفر کند هر چند که نتواند حتی یک دلار در این مملکت سرمایه گذاری کند  چون نه امنیت دارد و مهمتر اینکه وقتی هموطنان سرمایه گذار داخلی در حال فرار از کشور خودشان هستند چطور یک امریکایی عقلش را از دست  داده باشد  که بخواهد در  اینجا سرمایه گذاری کند !

عملگراها و واقعگراهای دنیای سیاست خوب میدانند بازگشت ترامپ غیرقابل پیش بینی ، به قدرت  بی تاثیر نخواهد بود  . و اگر به برخی برنخورد میخواهم بگویم  اتفاقا اقتصاد و سیاست ما را هم چهار سالی درگیر خودش خواهد کرد و خدا می‌داند پزشکیان چطور با مشکلاتی که گریبانگیر مملکت می‌شود کنار خواهد آمد .

در یادداشت های قبلی نوشتم بازگشت ترامپ به صحنه قدرت را به فال نیک میگیرم چون ما را از خواب و توهم چندین ساله بیدار می‌کند و یادمان خواهد داد عرصه روابط بين الملل جای آرمان و آرزو نیست بلکه آن چیزی که حرف اول و آخر را می‌زند منافع ملی کشورهاست .

مملکتی که تنها برگ برنده اش توان موشکی و بستن تنگه هرمز است ، تمام تخم مرغ هایش را در سبد چین و روسیه گذاشته است و در قعر دره اقتصاد غلطیده است باید بفهمد برای عرض اندام در عرصه بین الملل باید پشتوانه سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی داشته باشد و الا زیر چرخ دنده های قدرت های بزرگ خرد و مچاله خواهد شد .

ناترازی های اقتصادی ، تورم سرسام آور ، تکنولوژی های فرسوده ، کسری شدید بودجه ، تحریم های کمر شکن ،  مدیریت های ضعیف ، حیف و میل و تاراج منابع طبیعی و ملی این سرزمین ، کمبود برق و آب و .. باید به ما بفهماند توان رویارویی با قدرت‌های بزرگ دنیا را نداریم  ، اگر کسی غیر از این بگوید حتما یک متوهم است !

باید بفهمیم مملکتی که هنوز نتوانسته تکلیف خودش را برای تعطیلی پنجشنبه يا شنبه روشن کند ، مملکتی که دغدغه مسئولین اش  قیمت مرغ و گوجه و تامین مايحتاج روزمره زندگی است ، مملکتی که دولتش زورش به فیلترکنندگان و محدود کنندگان اینترنت نمی‌رسد ، مملکتی که هر روز پرستاران و کارگران و بازنشستگان اش تجمع های اعتراضی دارند ، مملکتی که در تعیین حقوق و دستمزد کارکنان و کارگرانش دچار چالش است ، مملکتی که خودکشی و نزاع و سرقت و مشکلات اجتماعی برایش عادی شده است ، مملکتی که بسیاری از مردمش برای بخور و نمیر زندگی می‌کنند ، مملکتی که هنوز زمستان نشده دچار کمبود برق و گاز شود و مملکتی که دولتها در دولت دارد و معلوم نیست تصمیم گیران قانونی اش چه کسانی هستند را چه به مچ انداختن با ابرقدرت‌های سیاسی و اقتصادی جهان  ؟!!

ختم کلام اینکه ؛

حساب آنانی که از سفره انقلاب ارتزاق می‌کنند ، حساب آنانی که به نان و نوایی رسیده اند و از گرسنه خبر ندارند ، حساب آنانی که دنیا را در همین شهر و روستای محل زندگی شان خلاصه می‌کنند و از رفاه و آسایش و امنیت دیگر ملل دنیا خبر ندارند ، و حساب آنانی که عقلشان را تعطيل کرده و طوطی وار سخن دیگران را بلغور می‌کنند از این نوشته جداست  ، اتفاقا اینها باید حامیان سر سخت وضع موجود و مخالف تغییر اساسی در شیوه مملکت داری باشند ،  اینها در بهترین شرایط و دوران عمرشان زندگی می‌کنند .

 اگر کسی خواست بفکر اکثریت  مردم بیچاره این سرزمین باشد که نیازمند کمک معیشتی هستند ، باید تابو شکنی کند ، باید ایلان ماسک را بعنوان مدیر یک شرکت بزرگ دنیا به ایران دعوت کرد  و حتی رئیس جمهورش مستقیم با ترامپ دست دهد و گفتگو کند و الا وضع مملکت بهتر که نخواهد شد بلکه بدتر از این هم خواهد شد ، این خط و این هم نشان ، من مرده و شما زنده !!