نقد استاندار . . .

به استناد سوابق موجود منتشر شده ام در این چندسال به دوستان عرض کرده ام اولا اجازه دهیم تیم مدیریتی استان و ادارات تکمیل شود ، بگذاریم مدیران کارشان را شروع کنند ، اگر نقدی دیدیم به همراه راهکار و پیشنهاد عملی ، همگی مطالبه گری خواهیم کرد .

چون وابستگی به هیچ حزب و گروهی ندارم و دنبال پست و غنیمت پس از انتخابات نبوده ام تعارفی هم با هیچ عزیزی ندارم . به استناد مطالب منتشر شده موجود بنده از اقبال عباسی تا روزی که در چارچوب قانونی و منطقی پیش می‌رفت از عملکرد ایشان دفاع کردم ، همچنین تا وقتی غلامعلی حیدری دلسوزانه پیش می‌رفت و هنوز افراد معلوم الحال اطرافش را نگرفته بودند و مانع دریافت انتقادات سازنده به ایشان نشده  و خودی و غیر خودی نکرده بودند از اقدامات ایشان نیز دفاع میکردم .

اگر بخواهم گريزي هم به قبل از اقبال عباسی  بزنم عملکرد مجموعه رسانه ای تحت مدیریت بنده در این ده سال حتی تندترین انتقادات را هم به عملکرد قاسم سلیمانی دشتکی داشت و طبق سوابق موجود در دوران این  سه استاندار بارها به محاکم قضایی هم احضار شدم . البته بماند هربار رسانه را به انواع و اقسام اتهامات متهم کردند و فشارها آوردند ولی چیزی دستگیرشان نشد ، شایعه میکردند فلانی دنبال پست است ، باز هم دیدند این اتهام هم جواب نداد دنبال برچسب های واهی گشتند و گردیدند و هنوز هم برخی می‌گردند!!

اما دوستان عزیز و همکاران رسانه ای

جعفر مردانی هم یکی از ماهاست با معایب و مزایایی که بسیاری از ما در وجودمان است .

نقدهایی به هر انچه استاندار انجام می‌دهد یا نمیدهد که این روزها عادی شده است می‌شود ، ریشه برخی نقدها هم مشخص است از کجاست .

نقد و پرسش‌گری طبق قوانین ، جزئی از حقوق شهروندان است و نمی‌توان خللی به این اصل وارد کرد همچنین نمی‌خواهم وظایف استاندار از نظر قانون را بازگو کنم . هدفم از این یادداشت اشاره به پیامدهایی است که نقد بر استاندار و در حالت عمومی تر ، مدیران با خود به همراه دارد .

ممکن است نیت ما خیر و صلاح جامعه باشد اما اگر به همه جوانب نظر نداشته باشیم نتایج متفاوت در انتظار ما خواهد بود و اولین نتیجه نامطلوبی که به ذهن می‌رسد اتلاف وقت و کاهش کارایی مدیریتی در استان است .

اتلاف زمان استاندار یا مسئولین برای پاسخگویی به انتقادات غیر ضروری که به واقع باید در حل امور دیگر صرف شود نباید مطلوب کسی از ما رسانه ای ها  باشد.  اگر ما با تنگ نظری به ایجاد فضای تصمیم گیری محافظه کارانه کمک کنیم نوآوری در تصمیمات و اقدامات را با نقصان مواجه خواهیم کرد . هر گاه هر حرکت ، تصمیم و یا انتخاب استاندار و یا مسیولی را زیر ذره بین تنگ نظری ببریم خواه ناخواه موجب می‌شویم اتفاقات جدید کمتری رخ دهد و ریسک پذیری کاهش یابد و اینکه کاهش تمرکز بر اولویت های اصلی توسعه استان ،  از نتایج زیانبار محتمل دیگر خواهد بود که باعث می‌شود مسائل اصلی استان به گوشه ای رانده شود .

از جمله مواردی که دوستان اهل قلم باید بدانند نقدهای منفی باعث تضعیف اعتماد عمومی به دولت می‌شود و جو بی اعتمادی به هر تصمیمی را ایجاد و باعث کاهش مشارکت مردمی در پروژه های استانی خواهد شد. یکی دیگر از پيامدهاي نقدهای منفی آسیب به سرمایه های اجتماعی،  ایجاد دوگانگی بین مردم و مسئولین و کاهش تمایل مدیران توانمند برای تصدی مسئولیت و افرایش روحیه بی تفاوتی در بدنه کارمندان استانی خواهد شد.

اگر بخواهم به فهرست نتایج منفی اضافه کنم باز هم می‌شود اضافه کرد ولی برای جلوگیری از اطاله کلام عرض میکنم ؛

اخلال در برنامه ریزی های بلند مدت ، اجبار به تغییرات در سیاست ها و انتصابات و .. باعث کند شدن توسعه پایدار استان می‌شود و از همه مهمتر در این شرایط بحرانی ، اقتدار مدیریتی را هدف قرار ندهیم  تا بستر گسترش شایعات هم مهیا نشود !

ختم کلام اینکه ؛

نقد از حقوق شهروندی است اما نباید به تخریب فرهنگ مسئولیت پذیری تبدیل شود ، نباید کار را به جایی برسانیم که استانداری مچ گیر ، عافیت طلب و ترسو داشته باشیم که بجای مدیری لایق ، حل کننده مشکلات و شجاع ، مدیری بی خطر بر این جایگاه راضی مان کند .

بنده قبول دارم در سطح استان همه چیز آن شکل که ما می‌خواهیم ایده آل نیست ولی آیا  خداوکیلی امکان مدیریت این جامعه با آیدال ها وجود دارد ؟

انتقاد سازنده زمانی مفید است که مبتنی بر اطلاعات دقیق و همراه با پیشنهادات عملیاتی و قابل قبول انجام شود . مراقب باشیم آنچه می‌گوییم و می‌نویسیم در چارچوب ادب و احترام بوده و به جای شخص ، به سیستم و روندها بپردازیم ، مطمئن باشید نقدی مستند داشته باشیم که مسیولی نخواهد پاسخ قانع کننده دهد خودتان میدانید  ما در دیده بان تا کجا پیش خواهیم رفت ولی فعلا زود است  بگذاریم قطاری که جعفر مردانی لوکوموتیوران آن است حرکتش را شروع کند !!