سخنی با دولتیها!
ثريا صفری
يكي دو سال اخير، موج تعطيليها آنقدر زياد بوده كه اگر ادارات را تعطيل نكنند، كارمندان دولت از باعث و بانياش به خدا شكايت ميكنند. ميگويند در برخي ادارات نذر صلوات گرفتهاند تا روز چهارشنبه را تعطيل كنند.
آنطور كه دولتيها ميگويند ناترازي انرژي باعث شده، ساعتهاي كاري ادارات كم شود و تعطيليهاي گاه و بيگاه براي ترازكردن انرژي ادامه پيدا كند. تا آنجا كه همه ميدانيم و آن را ميبينيم عملا كار ادارات در يكي دو ساعت خلاصه ميشود. كشور نيمهتعطيل است و بسياري از كارها روي زمين مانده اما بسياري از كارمندان همچنان با ولع غير قابل باور بهدنبال تعطيلي بيشتر هستند. حالا كه وضعيت به اينجا رسيده و روز به روز اوضاع بدتر ميشود نه ميتوان به كسي شكايت كرد و نه محكمهاي براي شنيدن گلايههاي ملت وجود دارد اما دستكم ميتوانيم توقع داشته باشيم در يكي دو ساعت كار مفيدي كه كارمندان دولت انجام ميدهند با روي گشادهتر و به دور از منت با مردم شريف ايران، برخورد كنند. بيراه نيست اگر بگوييم ارادهاي براي گرهگشايي از كار فروبستهي مردم وجود ندارد اگر داشت كشور ثروتمند ايران با ناترازيهاي عقلي مزمن با انواع ناترازي انرژي مواجه نميشد. كار اداري مردم روي زمين مانده و هر چه دولت و مسوولين بخواهند با آب زمزم دفترچهي اعمالشان را تطهير كنند، اين اجحاف بخشيدني نيست. كساني كه مسووليت پذيرفتهاند از دربان يك ادارهي كوچك تا عاليترين مقام بايد پاسخگوي وضعيت موجود كشور باشند اما نيستند. خدا عاقبت اين مردم را براي زمستان و سرما بهخير كند كه ناترازي به همه جا رخنه كرده و ظاهرا تدبيري وجود ندارد. تعطيلي مملكت، تدبير نيست، خريدن زمان است كه هميشگي نخواهد بود. اگر ارادهاي براي حل مشكلات وجود داشت كه بايد آثار آن را مردم ميديدند نه اينكه راه برونرفت از مشكلات و ناترازيها براي كشور ثروتمند ايران، تعطيلي باشد. با وضعيت پيشآمده كه ناترازي و مشكلات انباشتشدهي داخلي به اضافهي تحريمها و سايهي شوم جنگ، زندگي و زيستبوم ايرانيان را هدف قرار داده، دستكم كارمندان در هر سطح و ادارهاي ميتوانند بهجاي شادماني براي تعطيلي و چشمدوختن به ساعت پايان كار و رفتن به منزل، كار مردم را به شايستهترين وجه انجام دهند. برخي از اين مردم بينوا از نيمهشب خانه را ترك ميكنند تا صبح زود به اداره برسند و كارشان انجام شود كه گاهي اين كار فقط يك امضاي مبارك مدير است. خدا را خوش نميآيد مردم از هر طرف تحت فشار باشند و كسي صداي شكستن استخوانهايشان را نشنود.
انتهای پیام / روزنامه دیدهبان زاگرس
