مرگ نظام آموزشی

کد خبر: 2459-40714 گروه: یادداشت
1404/07/14 10:53
مرگ نظام آموزشی

طهماسبی مدیرمسئول

 

تا الان که این یادداشت را می‌نویسم نشنیده ام کسی از وضعیت نظام آموزشی کشور تعریف یا ابراز رضایت کند . این درد بزرگی است که در این چهار دهه ، نظام آموزشی ایران خروجی مطلوبی برای زیست اجتماعی، مشارکت پذیری و قانونمداری تربیت نکرده است .

اجازه دهید با ذکر خاطره ای از دوستان خارج زندگی کرده مطلبم را ادامه دهم !

دوستی که در آلمان زندگی کرده بود میگفت در کشور آلمان بچه‌ها از همان سنین کودکی دختر و پسر با یکدیگر در یک کلاس درس تا پایان تحصیلات تکمیلی  کنار هم مشغول تحصیل هستند .

این دوست میگفت آشنا شدن دو جنس مخالف از طفولیت باعث شده اولا شناخت کافی از روحیه یکدیگر پیدا کنند و دوما اینکه وقتی وارد زندگی مشترک می‌شوند تازه اول شناخت و جنگ های جهانی خانوادگی بین دو جنس زن و مرد  نخواهد بود .

دوستی دیگر که در استرالیا زندگی کرده است هم میگفت ؛ عبور کردن از نزدیک مدرسه برای خودروها انگار عبور کردن از نزدیک سایت موشکی و نظامی است !  گفتم چطور ؟ گفت ؛ در این کشور مدارس حریمی دارند که اگر کسی با سرعت چهل کیلومتر از جلوی مدرسه ای عبور کند چنان جریمه سنگینی برای او صادر می‌شود و اگر برای دومین بار تخلف کند حتی به زندان هم محکوم خواهد شد  ،  شیوه و دروسی که به دانش آموزان آموزش داده میشود هم بماند !!

حالا بیایید نگاهی به نظام آموزشی خودمان بیاندازیم .

از محتوای آموزشی کتاب ها بگویم که چنان ایدئولوژیک زده هستند که دانش آموز بجای ترغیب شدن به دین و مذهب ، از دین و مذهب فاصله می‌گیرند ، نگاهی به اسامی  مذهبی و تحصیلات زندانیان بیاندازید تا حساب کار دستتان بیاید !!

وطن دوستی ، نوع دوستی و تمکین به قانون و رعایت حقوق دیگران چنان در نظام آموزشی ما تفهیم و تدریس می‌شود که خروجی اش شده است دقیقا عکس موارد گفته شده !!

در گذشته دانش آموزان حتی از اول دبستان در پاپان درس فارسی قادر بودند شعر بخوانند ، چند بیتی هم حفظ کنند و هر چه بالاتر می‌رفتند اشعار شعرای بزرگ را حفظ بودند اما الان شعری که حفظ نیستند هیج  ، از خواندن یک متن ساده هم گاهی اوقات عاجزند !!

وقتی میبینم خروجی نظام آموزشی ما شده ، کشیدن سیگار ، حمل چاقو و قمه ، دختر بازی یا پسر بازی ، رابطه های خارج از عرف و شرع و نگهبانی دادن نیروی انتظامی کشور  جلوی مدارس ،  آینده ای که در ذهنم تصور می‌کنم جز بدبختی و سیاهی و بیچارگی این ملک و ملت نیست .

 

خدا از سر تقصیرات کسانی نگذرد که با ندانم کاری مملکت ما را به این وضعیت گرفتار کردند که هیچ امیدی به آینده نظام آموزشی کشور نیست که نیست !!


انتهای پیام / روزنامه دیده‌بان زاگرس
دیده‌بان زاگرس امروز
آرشیو

یادداشت
آرشیو