" به بهانه یک انتخابات دیگر" قسمت دوم

به احترام آن دوستان سر قرار رفتم. مکان قرار همانند دادگاه که هرگز دوست ندارم در آنجا پا بگذارم، محلی دوست ناداشتنی بود ولی مطمئن و بدون استرس، وارد آن شدم. در اتاقی معمولی و وسایلی معمولی، با ملاقات شونده ای مواجه شدم که از همان لحظه اول، حس خوبی نسبت به چهره و برخوردش پیدا کرده بودم. دهها برگه کپی شده از کامتها و نوشته های من در فضای مجازی را به همراه داشت که بعضا با ماژیک هم های لایت شده بود. اینکه چه گفتند و چه گفتیم، بماند برای بعد ولی آنچه قابل ذکر است اینکه، بر خلاف تصور قبلی و تجربیات دوستان دیگر، به این نتیجه رسیدم که هنوز هم در برلین قاضی هست و هنوز هم، انسانهای سالم در مکانهایی که نام انها به خوبی گفته نمی شود وجود دارد.

مطالب نوشتاریم را بدقت خوانده بود و نکاتی از سالهای قبل را یادآوری کرد که خودم فراموش کرده بودم. در مورد چرایی تکرار نوشتن به انجام رفراندوم پرسید و زیر سوال بردن نامگذاری روزهای تقویم، از جمله روز دختر را اشاره کرد.

سیاه نمایی در نوشتار و انتقاد بیش از حد را تذکر داد و و و و و و

در پاسخ کلی گفتم:

_تمام آنچه را که باور دارم، ننوشته ام

_ولی تمام آنچه را که نوشته ام، باور دارم

_و سرانجام، اصرار ندارم که تمام آنچه را که باور دارم و نوشته ام، الزاما درست است و قضاوت را به عهده شنونده می گذارم.

گفتم که از سال ۱۳۵۷ در راهپیمایی ها شرکت داشته ام و عکس یادگاری آن را هم دارم.

گفتم که از سال ۱۳۵۹ عضو پایگاه بسیج بوده ام

گفتم که از سال ۱۳۶۴ تا پایان جنگ، در چندین مرحله در جبهه حضور داشته ام.

گفتم که امروز هم، بهترین دوستان من، همان هم رزمان چهل سال قبل هستند، هر چند با بسیاری از آنها اختلاف نظر و دیدگاه دارم.

گفتم که باورم بود که انقلاب ایران، بهترین هدیه خداوند به بشریت در قرن ۲۱ بود که دچار بحران معنویت شده بود.

و سرانجام هم گفتم که آنچه امروز از جهت حرکت انقلاب می بینیم، با آنچه انتظارش را داشتم، بسیار متفاوت است.

گفتم که باورم این است که در مسیر حکمرانی، مشکلاتی وجود دارد که نیاز به اصلاح دارد.

گفتم که در تمام زندگیم، چه در موضوعات تخصصی شغلی و چه در ارتباطات اجتماعی و دوستانه و چه در اعتقادات دینی و مذهبی، و چه در نظامات حاکمیتی، همواره حساس بوده ام و با استفاده از شاخص های مطمئن و دقیق، سعی در تشخیص سریع  و اصلاح صحیح خطاها نموده ام.

و سرانجام گفتم:

نه وقت اضافه برای پر کردن برای عضویت در نظام پزشکی دارم و نه جویای نام از آن طریق هستم و نه تصور می کنم که صندلی آن، برایم نام و یا نان خواهد داشت.کما اینکه هنوز هم شروع نشده ، بایستی پاسخگوی شما باشم ولی اگر قرار است باشم، حتما تلاشم را در جهت اصلاح و تغییر قوانینی که آنها را نادرست می دانم خواهم کرد .

گفتم که از نظر من، قانون بد، بسیار بهتر از بی قانونی است و اگر قرار است قوانین تغییر کند، باز هم بایستی از مجاری قانونی انجام شود و به هیچ وجه، موافق هرج و مرج و براندازی نیستم.

گفتم که اگر صحبت از رفراندوم است، بدلیل وجود امکان انجام آن بر اساس قانون اساسی است .

گفتم که دو ماه قبل از مرگ مهسا، مقاله ای در مورد برخورد نامناسب با موضوع حجاب در روزگار گس نوشتم و آن را ندیدند.

گفتم بصورت مکرر نوشتم که این شاخه ای که می برید باعث سقوط خواهد شد و گفتند که سیاه نمایی می کنی.

گفتم حذف نخبگان با انگهای جزئی ، باعث استیلای پخمگان با خطاهای بسیار بزرگ خواهد شد و کسی جدی نگرفت.

گفتم، نتیجه خالص سازی، ترکتازی امثال رسایی و کوچک زاده و ثابتی خواهد شد

گفتم تبدیل مناسک و اعیاد دینی از مردمی به دولتی و حکومتی، باعث روبرگردانی مردم از آنها خواهد شد که اثرات آن را در نیمه شعبان و عید غدیر و. ... می بینیم.

گفتم تغییر مکان مراسمات دینی از مساجد به موکب ها، پایگاههای دینی را نابود خواهد کرد

گفتم که انحصار مساجد به تفکری خاص ، آینده خوبی نخواهد داشت

گفتم که در پاسخ دیگر پرسنده ای در چهار سال پیش که پرسید، بیشترین تهدید کشور توسط چه دولتی است، پاسخ دادم، روگردانی مردم از حاکمیت، بزرگترین تهدید برای نظام خواهد بود.

گفتم که بنا به خصوصیات اخلاقی، نمی توانم نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی بی خیال باشم و همیشه قسمتی از وقت و انرژیم را برای آنها گذاشته ام .

و سرانجام پرسیدم:

شمایی که معایب مرا بیش از خودم می دانید، آیا از محاسنم هم خبر دارید؟