"ما ملت صلح ایم "

در اعتراضات سال گذشته نیز فراوان بودند معترضینی که شعار می‌دادند :

هر تیر برق یک طناب دار !!

فراوان بودند آنها که با افتخار عمامه پرانی می‌کردند و آنها که کیف می‌کردند و تایید می‌کردند...

 آنها که به بسیجیان و پاسداران حملات فیزیکی می‌کردند .....

و آنها که دلشان خنک می‌شد ....!!

به نظر می‌رسد اثری که حمله اقوام مهاجم از مغول و اعراب گرفته تا دیگران بر فرهنگ صلحجوی ایرانی گذاشته است به این زودی‌ها از چهره ملت ایران پاک نخواهد شد .ما ایرانی‌ها برای خنثی کردن و تخلیه خشم‌هایمان چاره‌ای جز خشونت نمی‌دانیم و نمی‌یابیم .

به نظر می‌رسد فرهنگ ملی ما تا یک فرهنگ توسعه یافته ی عاری از خشونت و مبتنی بر آگاهی و قانون مداری فاصله زیادی دارد! هنوز راه زیادی مانده تا بفهمیم خشونت چاره و علاج هیچ کژی و خطا و اشتباهی نیست و جز به بی‌راهه راه به جایی نمی‌برد؛ اینکه زندان‌های ما مالامال از مجرم است و با مجرمین ما در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایمان به این صورت برخورد می‌شود .؛اینکه ذهن و روانمان پر از خشم و نفرین و آرزوی انتقام است نشان می‌دهد که چقدر واپس مانده و غیر توسعه یافته‌ایم ...!

فشار ناشی از تنگی معیشت ،بحران تبعیض و بی‌عدالتی، ناامیدی و یاس از بهبود اوضاع، تاثیرات آلودگی هوا و تاکید می‌کنم اثرات ناشی از آلودگی‌های صوتی، هر کدام به نحوی بر دامنه و شدت خشونت در میان ما می‌افزاید .

هنوز در قرن بیست و یکم شلاق می‌زنیم حتی زنان را ....

اعدام می‌کنیم حتی کودکان را ....

این‌ها همه به ما می‌گوید که چقدر ضد صلح و ضد فرهنگ هستیم و به جاهلیت و بربریت شبیه ایم..

 برای امروز برای همه

 و برای فردای همه

ایرانی آرزو می‌کنم که مردمانش همه با خود در صلح، با دوستان و دشمنان خود در صلح، و با همه ملت‌ها و آیین‌ها و فرقه‌ها و اقلیت‌ها و دین‌ها در صلح باشند  و صلح جز در سایه آگاهی و اندیشه ورزی و رفاه اجتماعی به دست نمی‌آید ....