مملکت جای نخبه هاست نه نوکرها !!
زهرا موسایی
نوکر" کلمه‌ای است که بار منفی دارد؛ منفی بودنش ناشی از معنایی است که با خود حمل می‌کند. ناشی از آن است که نَفس آدمی از فرودست بودن و فرمانبردار بودن بیزار است.
روزگاری مردمان ،زیر دست و تحت تسلط پادشاهان بودند .فرعون‌ها و نمرودها و نرون‌ها مردم را به پرستش و اطاعت محض خود می‌خواندند و مردم در خفت و خواریِ بردگی آنها به سر می‌بردند .
ادیان و قوانین و مکاتب و جریان‌ها و انقلاب‌ها و خیزش‌ها همه اش برای این بود که هویت جمعی انسان‌ها نمی‌توانست بپذیرد ابزار اجرای منویات و امیال شخص یا اشخاص باشد بلکه می‌خواست رها و آزاد باشد و به ندای درون و فرمان عقل خود تمکین کند .اطاعت بی‌چون و چرا عقل را تعطیل می‌کند و عزت نفس و ارزشمندیِ وجود انسان را لگد کوب می‌کند.
هر کس در جایگاه خود عقل و قدرت تشخیص مصلحت و تدبیر امور شخصی و اجتماعی خودش را دارد؛ این همه مبارزه و هزینه دادن برای برقراریِ دموکراسی ،برای حاکمیتِ قانون و جمهوری و مردم سالاری می‌گوید بلکه فریاد می‌زند که برده‌داریِ فکری انسان‌ها به هر شکل و با هر عنوان محکوم و غیر قابل پذیرش است !
رعیت بودن ، شهروند درجه ۲ بودن و اجیر بودن، آنچنان مشمئز کننده است که هیچکس آن را بر نمی‌تابد .
هر چیزی که عزت نفس انسان‌ها را مخدوش کند و توهین به عزتمندی آنها شود از جوامع توسعه یافته و غیر توسعه یافته دارد کنار زده می‌شود .
مثلاً در کشوری همچون ژاپن، مشاغلی همچون آبدارچی، پیشکار و خدمه و پاکبان دیگر وجود ندارد .در مدارس ژاپن به شکل زیبایی به بچه‌ها یاد می‌دهند هر کسی مسئول نظافت شخص خود و وسایل و محیط پیرامون خود است .هیچکس نوکر و کلفت دیگری نیست!
هر نَفسی محترم است و هیچکس این حق را ندارد حتی نفس خود را تحقیر کند و خودش را نوکر و سرسپرده کسی بداند!
این یک ضرورت اخلاقی و نرم جهانیست و در فرهنگ ما نیز اثرش را گذاشته است. دیگر کسی به هنگام خواستگاری نمی‌گوید: لطفاً مرا به نوکری خود قبول کنید!
هر کسی به نحوی از تحت امر و فرمانبردار دیگران بودن می گریزد. نوکر بودن برای ما مساوی ضعیف بودن ،بی‌کفایت بودن و یک ضد ارزش است .
هیچکس از اینکه نوکر کسی باشد خوشش نمی‌آید ؛اما هستند کسانی که تمدن‌ها و مدنیت‌ها یک چیز می‌گویند آنها یک چیز دیگر!! توسعه یافتگی و عقل سالاری یک چیز اقتضا می‌کند تعصب جاهلانه آنها یک چیز دیگر !!
عالم و آدم سلطه انسان بر انسان‌ها را محکوم می‌کند و بردگی و سرسپردگی انسان‌ها را تحریم می‌کند اما آنها با افتخار اعلام می کنند که نه تنها خود بلکه مجموعه تحت مدیریت شان نوکرند !!
آقای نوکر!
می‌دانی نظام بردگی و برده‌داری در غرب، در قرن ۱۸ میلادی و در جهان اسلام نیز در اوایل قرن بیستم میلادی منسوخ شده است! آقای نوکر !
شما و سایر هم فکرانتان اگر میل به نوکر بودن دارید در کنج خانه‌هاتان نیز می‌توانید ابراز نوکری کنید؛ جایگاه مسئولیت و دولتِ یک مملکت جایگاه نوکرها نیست جایگاه نخبه‌ها و شایسته‌ها ست... !!
انتهای پیام / روزنامه دیده‌بان زاگرس
