مدارا و مروت ‌با انسان‌ها!

کد خبر: 1243-20411 گروه: یادداشت
1402/04/11 20:10

ثریا صفری

وقتي فرزندان خانواده ازدواج مي‌كنند و هر كدام سر خانه و زندگي‌شان مي‌روند، هيچ جايي براي‌شان به اندازه‌ي خانه‌ي پدري كه خاطرات زيبايي از آن دارند، آرام‌‌بخش نيست. پدر و مادرها هم از ديدن فرزندان و نوه‌ها سر از پا نمي‌شناسند.

روز جمعه مانند تمام جمعه‌هاي گذشته، همه در خانه‌‌ي پدري جمع بوديم. نوه‌ها با هم به بازي مشغول بودند و پدر و مادرهاي‌شان مشغول حرف‌زدن بودند. اغلب آنها سر رسيد تخليه‌ي خانه‌هاي اجاره‌‌اي‌شان رسيده يا بايد تمديد قرارداد كنند يا تخليه و به فكر اجاره‌ي خانه‌ي ديگري باشند. آن‌طور كه همه مي‌گفتند تقريبا اجاره‌بها رشد صددرصدي دارد. آن 20 درصدي كه دولت و رييس اتحاديه‌ي املاك از آن دم مي‌زنند در حد حرف و خبري است كه رسانه‌ها منتشر مي‌كنند اما در واقعيت اتفاق نمي‌افتد. تا حرف از مقدار اجاره پيش مي‌آمد همه آهي از بن جان روانه‌ي فضاي خانه‌ي پدري مي‌كردند. به همه گفتم با صاحبخانه‌ها حرف بزنيد و وضعيت را براي‌شان بگوييد بلكه ميزان اجاره‌ي سال جديد را كم كنند. اما مي‌دانستم اين راهكار هم فايده‌ي چنداني ندارد. انصاف حكم مي‌كند كه وقتي قرار است فردي يا مساله‌اي را قضاوت كنيم نگاهي به دو سوي ماجرا داشته باشيم. وقتي قيمت‌ها به‌صورت سرسام‌آوري در حال رشد بي‌توقف است و مصالح ساخت و ساز سر به فلك كشيده، استهلاك خانه‌ها را بايد در نظر گرفت. از طرفي حقوق مردم، كفاف مخارج زندگي را نمي‌دهد و آنها ناچارند از نيمه‌هاي ماه، زندگي را قرضي و اقساطي بگذرانند. در اين وضعيت هم مستاجر و هم صاحبخانه حق و حقوقي دارند كه نمي‌توان از آن چشم‌پوشي كرد. اگر چه سرچشمه‌‌ي اين مشكلات در شيوه‌ي ناكارآمد اداره‌ي مملكت است و مردم تاوان تمام سوءمديريت‌ها، دزدي‌ها، اختلاس‌ها، حقوق‌هاي نجومي، رانت‌ها و بي‌تدبيري‌ها را مي‌دهند. اما مردم كه مي‌توانند و بايد با هم مدارا كنند. گيريم دولت و حاكميت آنان و مشكلات‌شان را از ياد برده باشند و اقتصاد دستوري هم راه به‌جايي نبرد. اگر قرار باشد مردم همديگر را در اين بحران بزرگ رها كنند و گرفتاري يكديگر را درك نكنند، زيستن چه ارزشي دارد. تمام ملت در يك كشتي هستند و مي‌دانند گرفتار طوفان حوادث شده‌اند و ناچارند همديگر را دريابند. مي‌دانم كه كار از نصيحت و توصيه براي دولت گذشته است اما دست‌كم مي‌توانيم از هموطنان انتظار داشته باشيم كه همديگر را در اين فقر تحميلي، تحمل كنند و به‌خاطر خدا، انسانيت و آسودگي وجدان، يكديگر را ياري كنند. گاهي حتي ممكن است تخفيف 500هزاري در اجاره‌ي ماهانه، خانواده‌اي را از پرتگاه فروپاشي نجات دهد.


انتهای پیام / روزنامه دیده‌بان زاگرس
دیده‌بان زاگرس امروز
آرشیو

یادداشت
آرشیو